***
Miałam umówioną wizytę u lekarza rodzinnego. Potrzebowałam kilku skierowań na podstawowe badania, skierowanie do lekarza specjalisty i innych recept na moje leki. Siedziałam i cierpliwie czekałam przed gabinetem. Na szczęście nie było tłoku, prawdę mówiąc byłam tylko ja i ktoś w gabinecie. Po kilkunastu minutach wynurzyła się zza drzwi jakaś starsza kobieta. Ja już stałam podpierając się o mojego trójnoga, gotowa powoli poczłapać w kierunki krzesełka usytuowanego przed biurkiem lekarza, gdy nagle owa kobieta z wielkimi z przerażenia oczyma cofnęła się do gabinetu lekarskiego.
???
„Ok, pewnie czegoś zapomniała.” – Pomyślałam sobie i wciąż cierpliwie stałam i czekałam, kiedy wreszcie będę mogła ponownie usiąść i szybko załatwić, to z czym przyszłam do lekarza. Nagle słyszę jak starsza pani donośnym i drżącym ze strachu głosem zwraca się do medyka:
„… Panie doktorze!!! Tu jakaś K A L I K A czeka do Pana !!! …”
Ja, osoba obdarzona dużym poczuciem humoru i dystansem do siebie i swojego wyglądu bardzo podziękowałam Pani za troskę i zaanonsowanie mnie. Następnie, nieudolnie dusząc w sobie wybuch śmiechu usiadłam przed lekarzem, który próbując zachować posągową twarz i stoicki spokój – chociaż z trudem mu to wychodziło – zaczął przepraszać za swoją poprzednią pacjentkę i skwitował tylko, że niektórzy nie mają wyczucia i przecież cała przychodnia nie musi słyszeć, że …
… przychodzi pani, (czytaj: kalika) do lekarza!
🙂
